Cycling through Great Ocean road

Cycling through Great Ocean road

I left Melbourne after nearly 2 weeks. For 2 weeks I staid with Ali and I had a very lovely time in Melbourne. I met some very nice people but there was no way to stay longer, I was belong to the road and had to leave. Like always it was hard to leave but as I said there was no choice, I had to leave, I had to continue my life journey and go. There is some warm hands and lovely hearts waiting to touch what I am looking for.

So my first destination after Melbourne was Geelong where I could stay with some friends and also I could meet Zohreh again. It is just about 80km from Melbourne to Geelong so I was not in hurry and I left home about 12, I had left all my bicycle work just for the last day and it took me some times.

I started in a sunny day where there was no wind and a flat road, so I easily made that by about 4:30min. I staid with Kambiz whom I celebrated my birthday in his home and later on Zohre and Samad also joint. After having a lovely night I left there early in the morning and began to cycle ahead to the Great Ocean road where I was thinking of a lot. Great Ocean Road is just amazing road along the coast and most of the time I had Ocean on the side and fortunately it is winter time and no more tourists and cars. It was so quite and peaceful.

I cant forget the joy of Ocean sounds. It was what I really like and I really want to live with and then I had it. I was like playing with my bicycle and no hurry. I didn’t want it to finish very fast, that’s why it took me several day to cycle just 450km. I didn’t cycle more than 90km per day.

The first day I touched the Ocean after 40km cycling. After about 75km cycling I arrived to a small town and found a changing room on the beach. It was the best place to stay and some table, BBQ and toilet.. they were all around and I had a room and no needed to pitch my tent. But I made a mistake and slept in that room without tent, so as the room didn’t has door it was a bit cold at night and just from the midnight I rolled my mattress around myself to keep warm. I didn’t have a nice sleep but it was so beautiful walking on the beach at night and listening to the sound of waves that were coming from the far from the Antarctica.

I woke up early in the morning and sat on the beach looking at sun raising from the water when the very tiny crescent of moon still was on the ski. I was sat on the beach with a mug of Indian tea staring at distance, staring at the red point which was getting lighter and was changing to the orange. I had my usual breakfast which is muesli with milk and then start to cycle again.

The second day after about 25km riding the road went to the forest and I left the coast. It was a hilly road and I had to cross the Otway national park. I think no need to talk about its beauty but the most magnificent part of that day was the very quite road and sounds of birds. Here in Australia there some common birds that you can see almost everywhere are some birds like parrot but white or gray with a red color underneath or very strong Red and Green or someone they are very big and black with some yellow underneath. There is some different kind of them and many other birds that I saw them for the first time in my life.

In that day I cycled 93km but I didn’t reach the coast again. It was very hilly and the rain were there reasons that I couldn’t cycle very much. Rain began in the afternoon and it was a bit cold but it was fine. It was enough beautiful to tolerate the cold. In the afternoon rain was faster and heavier and due to that some cars stopped by to give me a lift but I was enjoying and didn’t like to miss that nice ride.

Near the dark I was still looking for a place to stay and just I found a dirty road on the left heading to the heart of forest. I took that and after just a couple of 100km I was in the middle of forest of pine trees. So peaceful and just the sound of birds. It was one of the most beautiful nights I have ever had( I remember that I have told this sentence for many times…) I pitched my tent and changed my cloths and sneaked to my tent the lovely home. After I cooked something for dinner just I slept to enjoy energy of that place. I slept about 11 hours!!!!! That’s is true when there is a beautiful and peaceful place like that you don’t like to wake up. Just when I woke up in the morning I realized that there is some fallen trees around and I looked up at the trees. They were so tall and a strong wind at night could fall them and I had slept just under all those trees. However I am sure that at least I wont die under a tree!!!!

I left there about 10am and after a short ride again I was on the coast line heading for a town called Warrnombull where there is whale nursery and I could watch the Whales on the wild. I had about 100km to the town but I was passing such a amazing coast line. It was the most magnificent of the road just around Port Cambel where the twelve apostles are located.( you can see some of them in my gallery). I looked at my watch, it was showing 3pm and still I had cycled 35km. every few km there was a look out point and some wonderful scenery that it was pity to miss. I stopped by all of them to have a look at take some pictures. Just after that road again got far from the coast and I began to cycle faster. Again rain in the afternoon and some cold wind. It was dark, but still I was riding and didn’t like to stop before the town. Just a few km before Warrnombull I saw the sign for Whale nursery and I took that back road to find a place to stay around and watch the Whales on the next morning.

I was passing a very big garage that I saw a man is coming out, I stopped by him and asked him some questions about the road and the place of Whales. He looked at me…wet, tired and cycling at dark…oh so poor guy he asked me where do you want to stay? And I told him I am looking for somewhere to camp. He had a very small room in front of his garage and he offered it to me which was just great. Then he invited me to have dinner with them. Lets tell you that in that day and from the afternoon I was telling myself that tonight I should have a place to take shower and some place to stay, I wont sleep in the tent.. I then I had it. Just it happened as always it use to. I took shower and after that John came and called me for dinner. We had a very nice chat and dinner with his lovely family. I told them I can go to a hotel and have a nice meal in the restaurant but having something that comes just like this is so pleasure and nice and I don’t like it to change it. I am looking for having some times with people and staying with them and learn from them and make more friends. They were really kind and lovely and their kindness really touched my heart. In the morning I didn’t see Emily who is a friendly Korean girl adopted with Johns family. she sent a text to her father that say goodbye to Mohammad because he was asleep when I left home. it was great to know her dream about being a teacher and help the other people to elevate and educate them. After that I packed my bags but it was rainy and John offered me to give a short ride and show me around. We went together to Whale nursery but the ocean was rough and strong current and wind was the reason that the Whales didn’t show off. I missed them and then I started cycling again. I hugged John and said good bye to him and began to hit the road.

By the time I started cycling a very strong storm came and hit me. The wind was straight ahead and hitting my face. Very strong wind, rain and cold…I knew another very hard day is ahead but I was not going to give up. I was totally soaked and cold but just telling myself the wind will drop, the rain will stop…the rain will stop, the wind will drop…and was encouraging myself to continue. Fortunately after about 4-5 hours the wind dropped and the rain stopped and after that just every half an hour there was shower. However all those showers were enough to keep me wet.

I pushed myself to cover at least 90km and pass over the Heywood which was the last town before Mount Gambier. I passed the town and after about 6km I was looking for a place to camp. I found a nice private road and after getting permition from the owner I pitched my tent and sneaked to my tent. So lovely after that hard day having a safe place to stay and some food to eat and for sure there was a heavy sleep. I didn’t like to wake up in the morning but it was the last day before having 2 days off in Mount Gambier so I packed again and began to hit the road again.

I had 80km within the forest through Princes HWY and it was a easy ride. I arrived to the town about 4:30pm and followed the address I had from Glenys who is my host here.

I will write about here later..

25 July 2008

رکاب زدن در کنار جاده ی اقیانوس بزرگ

پس از 2 هفته ملبورن را ترک نمودم.در این مدت نزد علی اقامت داشتم و لحظات خوبی را در ملبورن سپری کردم.با افراد خوبی آشنا شدم .هیچ راهی برای بیشتر ماندن نبود چرا که من به جاده تعلق داشتم و باید آنجا را ترک می کردم و این کار مانند همیشه برایم سخت بود. . اما همانطور که گفتم چاره ای نداشتم.باید همچنان می رفتم و به سفر ادامه می دادم.هنوز هم دستان گرم و پرمحبتی وجود دارد که بتوان آنها را فشرد و من به دنبال آن هستم.

اولین مقصدم پس از ملبورن گیلنگ بود جایی که می توانستم با دوستانم ملاقات کنم و زهره را دوباره ببینم.مسافت ملبورن به گیلنگ 80 کیلومتر بود و من برای رسیدن به آنجا عجله ای نداشتم لذا ساعت 12 از خانه راه افتادم.تمام کار های مربوط به دوچرخه ام به روز آخر موکول شده بود و بنابراین تاحدودی زمانم صرف آن شد.رکاب زدن من در یک روز آفتابی و بدون باد در یک جاده ی هموار آغاز شد.حدود 4.30 به آنجا رسیدم .من نزد کامبیز –دوستی که تولدم را در منزلش جشن گرفته بود – ماندم و کمی بعد زهره و صمد به ما پیوستند. شبی دلپذیر را در کنار یکدیگر سپری کردیم و من در صبح زود آنجا را ترک کردم و شروع به رکاب زدن در کنار جاده ی اقیانوس بزرگ کردم.جایی که در مورد آن بسیار فکر کرده بود .این جاده بسیار شگفت انگیز است . در بیشتر طول مسیر اقیانوس را در کنار خود می دیدم.خوشبختانه زمستان بود و هیچ توریست یا ماشینی وجود نداشت .جاده بسیار ساکت و آرامش بخش بود.شادی حاصل از صدای اقیانوس برایم فراموش نشدنیست ! این ، همان چیزی بود که من بسیار دوست داشتم و به خاطرش زندگی می کردم و حال آن را داشتم ! گویی با دوچرخه ام بازی می کردم و عجله ای برای رسیدن نداشتم .نمی خواستم بسیار سریع پایان یابد.به همین دلیل برای طی کردن تنها 450 کیلومتر ، روز های بسیار ی را صرف کردم.در روز بیش از 90 کیلومتر رکاب نمی زدم.در اولین روز پس از طی 40 کیلومتر اقیانوس را لمس نمودم .پس از 75 کیلومتر به شهر کوچکی رسیدم.در ساحل اتاق تعویض لباس وجود داشت .بهترین مکان برای اقامتم بود چرا که تعدادی میز ،باربیکیو و دستشویی در اطرافم وجود داشت و همچنین اتاقی که با وجود آن نیازی به برپا کردن چادر نبود.اما اشتباهم خوابیدن در آنجا بدون چادر بود چرا که اتاق در نداشت و شب هنگام هوا سرد شد.برای اینکه گرم شوم تشکم را به دور خود پیچیدم.نتوانستم به خوبی بخوابم اما راه رفتن در کنار ساحل و گوش دادن به صدای امواجی که از مسافتی دورتر از آنتاریکتیکا می آمدند بسیار دلنشین بود.صبح زود از خواب بیدار شده، در ساحل نشستم و به خورشید در حالی که از آب بالا می آمد نگاه کردم. هنوز هم هاله ها ی بسیارکوچکی از ماه در آسمان بود.ماگی از چای هندی در دست داشتم و به این مسافت خیره شده بودم.به نقطه ی قرمزی که مرتب روشن تر می شد و در حال تغییر رنگ به نارنجی بود.صبحانه ی معمولم (میوسلی-ترکیب آجیل و میوه های خشک و دانه ی حبوبات- بهمراه شیر) را خوردم و سپس شروع به رکاب زدن کردم.

روز دوم پس از طی 25 کیلومتر جاده به سمت جنگل ادامه پیدا کرد و از ساحل دور شدم.جاده تپه ماهوری بود و من باید از پارک ملی اتوای[1][1][1] عبور می کردم.فکر می کنم نیازی به صحبت درباره زیبایی های آن نباشد اما بهترین بخش آن روز سکوت جاده و صدای آواز پرندگان بود .

در استرالیا گونه هایی از پرندگان با بیشتر جاهای دیگر یکسان است.برخی از پرندگان مانند طوطی ، به رنگ های سفید و خاکستری با بدن قرمز یا سبز رنگ و یا قرمز و سبز بسیار تند، که برخی از آنها بسیار بزرگ و به رنگ مشکی با بدن زرد هستند وجود دارد .برخی از انواع پرندگان را برای اولین بار در عمرم می دیدم.

در آن روز 93 کیلومتر رکاب زدم اما نتوانستم به ساحل برسم .جاده پر تپه بود و هوا بارانی.لذا خوب رکاب نزدم. باران از غروب شروع شد و هوا را کمی سرد نمود.محیط اطراف آنقدر زیبا بود که می شد سردی هوا را تحمل کرد.رفته رفته باران شدیدتر شد . اتومبیل های عبوری برای سوار نمودن و محافظتم از باران در کنارم توقف می کردند .اما من از آن دوچرخه سواری لذت می بردم و نمی خواستم آن لحظات زیبا را از دست دهم !

هوا داشت تاریک می شد و من هنوز به دنبال جایی برای اقامتم بودم .تنها در دست چپ جاده ی کثیفی وجود داشت که به قلب جنگل می رسید.وارد آن شدم و پس از طی 100 کیلومتر به وسط جنگل درختان کاج رسیدم.صدای آواز پرندگان بسیار آرامش بخش بود .یکی از بهترین شب هایی بود که در عمرم گذراندم !(و به خاطر دارم که این جمله را به دفعات گفته ام …) پس از برپاکردن چادر، لباس هایم را عوض کردم و به داخل چادر-خانه ی زیبایم- رفتم.پس از اینکه شامم را پختم .خوابیدم تا بیشتر از انرژی آن فضا لذت ببرم. حدود 11 ساعت خوابیدم !!! واقعیت اینست که بیدار شدن در جایی به آن زیبایی و آرامی به سختی امکان پذیر است.هنگامی که صبح از خواب بیدار شدم دیدم در اطرافم تعدادی درخت قطع شده، وجود دارد . به آنها نگاه کردم. بسیار بلند بودند و تنها یک باد شدید می توانست آنها را انداخته باشد . و من در زیر تمام آن درختان خوابیده بود .هرچند، اطمینان دارم که حداقل در زیر یک درخت نخواهم مرد !

در ساعت 10 صبح آنجا را ترک کردم و پس از یک رکاب زنی کوتاه دوباره در کنار خط ساحلی قرار گرفتم تا به شهری به نام وارنومبول[2][1][2] برسم.جایی که محل حفاظت نهنگ ها بود و من می توانستم از نزدیک آنها را ببینم .تا رسیدن به شهر 100 کیلومتر فاصله داشتم .این خطوط ساحلی بسیار شگفت انگیز ، باشکوه ترین جاده ی اطراف پورت کامبل [3][2][3] است.جایی که 12 حواریون قرار گرفته است.(تصاویر برخی از آنها در گالری موجود است ).به ساعتم نگاه کردم. حدود pm 3 و هنوز 35 کیلومتر از مسیر باقی مانده بود .در هر کیلومتر دیدبانی وجود داشت و مناظر بی نظیری که نمی شد به راحتی از انها گذشت .من برای تماشای آن مناظر زیبا و گرفتن چند عکس درکنار تمام آنها ایستادم .پس از آن دوباره جاده از سمت ساحل دور شد و من با سرعت شروع به رکاب زدن کردم.باز هم باران در غروب و سرد شدن هوا ! با اینکه هوا تاریک شده بود من همچنان رکاب می زدم و تا قبل از رسیدن به شهر توقف نکردم.حدود یک کیلومتر مانده به وارنومبول علامت منطقه ی حفاظتی نهنگ ها را دیدم وارد جاده ای شدم که بتوانم در اطراف آنجا بمانم و صبح روز بعد نهنگ ها را ببینم.در حالی که از گاراجی عبور می کردم دیدم مردی از آن بیرون آمد .در کنارش توقف کردم و از او سوال هایی در ارتباط با جاده و مکان نهنگ ها پرسیدم .او به من نگاه کرد …. خیس ،خسته ، و رکاب زدن در تاریکی … اوه مرد بیچاره ! او از من پرسید قصد دارم کجا بمانم ؟ و من به او گفتم به دنبال جایی برای چادر زدن هستم .او اتاق کوچکی در کنار گاراجش داشت و به من پیشنهاد کرد که آنجا بمانم و این عالی بود .سپس مرا برای شام دعوت کرد.بگذارید به شما بگویم که که در آن روز از هنگام غروب به خود میگفتم که امشب باید جایی برای دوش گرفتن و ماندن داشته باشم.و من در چادر نخواهم خوابید . مدتی بعد آن را داشتم ! طبق روال همیشگی اتفاق افتاد .

دوش گرفتم و سپس جان آمد و مرا برای شام صدا کرد.گفتگو و شام با جان و خانواده اش بسیار خوب بود .به آنها گفتم من می توانم به هتل بروم و در رستوران شام خوبی بخورم اما این لطف بسیار بزرگیست و نمی خواهم آن را تغییر دهم . هدف من اینست که لحظاتی را با مردم سپری کنم ، در کنارشان بمانم ،از آنها یاد بگیرم و دوستان بیشتری پیدا کنم.آنها بسیار مهربان و دوست داشنتی بودند و مهربانیشان قلب مرا تحت تاثیر قرار داده بود .در هنگام صبح امیلی را ندیدم .آن دختر مهربان اهل کشور کره بود که خانواده ی جان او را به فرزندی قبول کرده بودند.او برای پدرش متنی فرستاد و از او خواست تا از محمد خداحافظی کند چرا که درهنگام ترک من خواب بود .دانستن رویای امیلی برایم بسیار جالب بود.هدف او معلم شدن و کمک به انسان های دیگر برای ارتقا و آموزش هرچه بیشترشان بود .سپس وسایلم را جمع کردم .هوا بارانی بود جان به من پیشنهاد داد تا کمی با هم در اطراف چرخ بزنیم .ما به منطقه ی حفاظتی نهنگ ها رفتیم .اما اقیانوس نا هموار بود و نهنگ ها به خاطر بادی که می وزید خود را نشان ندادند .آنها را از دست دادم.دوباره به رکاب زنی ادامه دادم .جان را در آغوش گرفتم ، از او خداحاظی کردم و دوباره به جاده زدم !

درست در زمانیکه شروع دوچرخه سوایم، طوفان شدیدی شروع شد و به من ضربه می زد .باد درست در مقابلم بود و به صورتم برخورد می کرد .باد بسیار شدید ، باران و سرما … می دانستم روز سخت دیگری در راه است .اما نمی خواستم تسلیم شوم.من کاملا خیس و سرد شده بودم .مرتب به خود می گفتم شدت باد کم خواهد شد.باران متوقف می شود ..باران متوقف می شود .شدت باد کم خواهد شد. و به این صورت خود را تشویق می کردم تا به مسیر ادامه دهم.خوشبختانه پس از 4-5 ساعت باد کم شد و باران متوقف شد و پس از آن هر نیم ساعت رگباری می گرفت و تمام آن رگبار ها در حدی بود که مرا خیس نگاه می داشت . من به خود فشار آوردم تا 90 را پوشش دهم و از هی وود [4][1][4] که آخرین شهرقبل ار رسیدن به مانت گامبیر[5][2][5] بود بگذرم.از شهر عبور کردم و پس از 6 کیلومتر به دنبال جایی برای چادر زدن رفتم .جاده ی خلوت زیبایی پیدا کردم و پس از اینکه از مالک آن اجازه گرفتم چادرم را برپا کردم و به داخل آن رفتم .پس از آن روز سخت داشتن مکانی ایمن و مقداری غذا برای خوردن شرایط خوبی رابرای خوابی سنگین فراهم می کرد طوری که دوست نداشتم صبح از خواب بیدار شوم اما آن آخرین روز رکاب زدنم قبل از دو روز مرخصی در مانت گامبیر بود .بنابراین دوباره وسایلم را جمع کردم و دوباره به جاده زدم .

80 کیلومتر از مسیر را داخل جنگل پرنس اچ دبلیو وای[6][1][6] گذراندم .جاده ی راحتی بود. در حدود ساعت 4:30 به شهر رسیدم و آدرسی را دنبال کردم که گلنیس[7][2][7] ،میزبانم، به من داده بود .درباره ی اینجا بعدا خواهم نوشت.