Ko-Phi Phi a piece of paradise
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_original”,”fid”:”1219″,”attributes”:{“class”:”media-image”,”height”:”188″,”style”:”float: left; margin-top: 4px; margin-bottom: 4px; margin-left: 8px; margin-right: 8px;”,”typeof”:”foaf:Image”,”width”:”300″}}]]I left masjid in the morning by 8 am and I cycled ahead to Krabi which was just about 40km far from that place..
Ko-Phi Phi a piece of paradise
[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_original”,”fid”:”1219″,”attributes”:{“alt”:””,”class”:”media-image”,”height”:”188″,”style”:”float: left; margin-top: 4px; margin-bottom: 4px; margin-left: 8px; margin-right: 8px;”,”typeof”:”foaf:Image”,”width”:”300″}}]]I left masjid in the morning by 8 am and I cycled ahead to Krabi which was just about 40km far from that place. there is 2 nice point for snorcling in Thailand which are Phi phi island and Tao island. Phi phi is very touristy and for sure more expensibe than Tao and regardin to my bodget I thought that I cant go both so I decided just to go Tao island which is also more beautiful than Phi phi,so by this thought O was cycling and I expected to bike about 120 km in that day ,so I could get near phuket and go to the beach and enjoy woderfull sunset on the sea.just near Krabi I saw a picture of Phi phi island in one sign board and it was enough for a guy who is crazy about beauty of nature.
I told myself hey guy are you sure that you will be alive next few days and you have time to see corals in Tao island?hey man dont miss the live chance and wait for future.so just I changed my mind and I went to the city to find information about Phi phi and time of ferry,I knew that there is just 2 boat from Krabi to the island and already I had lost the first one,so I had to wait for secund one which was in the afternoon at 3pm.
I had planty of time and in hot no place is better to kill time than internet cafe,but it was a youristy area and as a place like that all the net cafes were expensive and finally I found a game net which was 3 times more cheeper than the others,ok dosnt matter the loudy sound of childrens who were playing.after 2 hours internet I came out to eat something for lunch and go to the beach for ferry and just after few meters one cyclist run to me”hey you are cycling ? where are you going to ?” and after a short conversation with Alex who was a Franch budhist on his journay we decided to go there together.thats fine,it is nice to have a frind and shar our expiriances.so I went to a restaurant and after having seafood for lunch we met eachother on the ferry terminal.and after 1:30 min we were in Phi phi a paradise located in west of Thailand.
By the first glance it was easy to realise that how it is beautiful and nice.we found a place and just after that we went to the top of one hil to see sunset on the beach.many people come there every day to see sunset.I have to say that sunset in Thailand is worth thing to see,everyday is beautiful and just you will start on sun.people all left there just after sunset and we stayed there till 9pm and just we were enjoying beauty of silence and calmness.we came back and just we were wondering that what we can do for tomorrow?we tought alot and finally we found that we had to wait for tomorrow and decide later.we were too tired and we couldnt wake up early so we went to the beach about 10am.we found that it is better to rent a kayak and pedal around the island and it was the start point of our adventure.after 10 min we were pedaling ahead to heart of ocean and floating on the waves.
We turned on the left side of island and after about 40min we arrived to a wonderfull beach which was monky beach.a wide white sand beach with many corals on the sea near the beach and a nice place for snorcling.befor the beach we found a gap on the rocks on the right and just a short look at eachother and it means ok lets go inside.we went there and there was a big stone out of water and a nice place to put our kayak there .it had many many sharp points and the stone was just like a collection of knifes,but in beautiful place like that we didnt think about our hands which were full of cut and really painful,just we were wondering of beauty of nature.finally we put our kayak on the stone and Alex jumped on the water and after few moments a head came out from the water laghing me ..”hey man just come on ,there is a paradise on the water”just after 1 min I was shooting loudy my feeling.I couldnt imagin how it can be beautiful.it was the first time for me snorcling and just I was swiming and watching colorful fishes and corals.I was really excited and happy and I didnt like the time pass,just I liked to live at that moments. after about one hour we decided to change our location and pedal more and find anothe spot to snorcling.we left there and we pedaled ahead to the north,after one hour kayaking saddenly I realised that I lost my safty jacket,and it was too bad not having a safty jocket for me as a person who dosnt know swiming well.(how I did kayaking ?)so after few minuts talking we decided to come back by the same route and try to find it but it looks like finding a been on the horvest.there was no more choice and we needed our safty jacket,so we had to find it .we tryed alot and and finally after about 30 min we saw a blue point is floating on far and it should be the jacket ,so we pedaled ahead to the blue point and after few min we were laghing,saying how we are lucky man.”ok we lost the time and we cant go to the other side ,so it is better to go monky beach and snorcling there.”Alex saied.in the other hand our hands were really painful and the salty water and pedals made more pain ,we were going to that beach that we found a nice spot near the rocks,but we tryed alot and we couldnt get close to the rocks to fix kayak there due to very big and have waves and Alex tryed few times but just the waves hit gim to the rocks and we had n chance to get close,so we ignore it .
I saied to Alex”hey guy if you like you can swim near kayak and do snorcling and after you I will do it ,so we dont need to fix our kayak to the rocks.”Alex became happy by this point and he jumped to the water and I was pedaling slowly and after minuts it was my turn to jump on the water.Alex was getting the kayak that we lost our balance and when we opened our eyes we found ourself floating on the water and all stuff that were floating and the turned kayak.”ohhh shit I lost the musk Alex”I saied and it was very deep and musk already had sinked.our hands were too painful and we were too tired,monky beach which was very close was a nice place to go there and rest.we went there and just Alex lied on the whit sands and I couldnt ignore corals and colorfull fishes,so I went to the sea to snorcling and Alex slept.after about one and half hour I came out and asked Alex to come inside and watch ,he was coming inside and just I gavi him musk and I was going out from the beach and saddenly”waw aaaah pain pain …pain “Alex saied and I saw him graping his leg in his hands and his face showed how he has pain.”hey Alex what happened?”I saied and I found that he put his foot on the one thurn …( I dont know its name ,just it is like a bul full of thurn and if you tuch it the thurn will break in your body and it is too painful).
I helped him to go out from the water and 13 thurn in his foot and to much pain.he asked me to leave him alone and he told me just go to the water ,I want to be alone,you can do nothing for me so just go and enjoy.after few min I came back to the sea and was hopefull that he can take off the thurns ,I came back very soon,I coulnt tolerated it and just my mind was busy with him,I came back and he was better ,so I gave him musk and start snorcling and pain was going out.we came back by 6pm and directly we went to our place to take a shower and get ready for dinner.heavy rain and just stay at room and having some fruits for dinner was all.
At first I decided to stay there just one day but it was pitty to leave there.we sqw that we cant pedal tomorrow at all due to our painy hands.so we took a hole day trip by boat to 6 island around which incloded lunch and water and snorkling stuff,thats fine and we startes our trip by 11.in that day we went to many beaches and vey nice spots for snorcling.we were 10 in the same boat and just we were sealing through paradise.I cant forget it ,how it was wonderful.really there is no comment to explain its beauty.in the afternoon almost all the passengers became tired and in the last time just it was Alex and me who jumped on the water to see and the others just staied in boat looking sunset.Alex run to me and asked me to follow him and we saw the original on Nemo (caracter of the cartoon),so beautiful…playing between flower.
Unfortunatly after Tsunamy ,many many of corals broke and somewhere looks like a place after bombing and just dry land,but however there is many many nice places to see.we came back tired and after shower we went out to have dinner.we had dinner and just we were walking in the street ,Alex saied to me .I am hongry and I like to have more food mI do to was my answer and again we went to another restaurant to have secund dinner.we came backed home about 11pm and I had to write and pack my bags and …working till 2:30am and after that just like dead on the bed by this hope that I can wake up befor 8 to get ferry to Phuket …
17 June 2007
فيفي، بخشي از بهشت
ساعت 8 صبح مسجد رو ترک کردم و به سمت “کرابي” که حدود 40 کیلومترفاصله داشت، حرکت کردم. در تايلند دو محل زيبا براي غواصي وجود داره که اين دو محل جزاير “فيفي” وتائو” هستند.
فيفي توريستيترِ و مطمئناً نسبت به تائو گرونترِ و من با توجه به بودجم تصميم گرفتم که فقط به جزيره تائو برم که زيباتر از فيفي هم هست،
بنابراين حرکت کردم و انتظار داشتم که اون روز حدود 120کیلومتر رکاب بزنم. بالاخره تونستم به نزديک “فوکت” برسم و به کنارساحل برم و از ديدن غروب زيبا در کنار دريا لذت ببرم.
نزديک کرابي عکسي از فيفي رو بر روي تابلويي ديدم و همين براي کسي که عاشق زيبايي طبيعتِ کافي بود. با خودم گفتم مطمئني که تا چند روز ديگه زندهاي و ميتوني مرجانها رودر جزيره تائو ببيني؟ هي پسر! فرصت زندگي رو از دست نده و به اميد فردا نباش!. بنابراين نظرم رو عوض کردم و به شهر رفتم تا اطلاعاتي در مورد فيفي و زمان حرکت کشتي به اونجا بدست بيارم.
من ميدونستم که تنها دو قايق ازکرابي به جزيره وجود داره و من اولين اونها رو از دست دادم، پس بايد منتظر دومي ميموندم که ساعت 3 بعد ازظهر حرکت ميکرد. زمان زيادي داشتم و تو گرما هيچ جايي بهتر از کافينت براي وقت تلف کردن نبود اما اونجا يک جاي توريستي بود و در يک همچين جايي تمام کافينتها گرون بودند.
بالاخره يک گيمنت پيدا کردم که 3 برابر ارزونتر از بقيه بود، صداي بلند بچهها که مشغول بازي بودند هم مهم نيست. بعد از دو ساعت کار با اينترنت رفتم تا چيزي براي نهار بخورم و براي سوار شدن به قايق به ساحل برم،هنوز چند متري نرفته بودم که يک دوچرخهسوار به طرفم اومد و گفت: “هي! تو هم دوچرخهسوار هستي؟! کجا داري ميري؟ و بعد از يک مکالمه کوتاه با آلکس که يک فرانسوي بودايي و مسافر بود تصميم گرفتيم که با همديگه به اونجا بريم.
خيلي خوب بود که يک دوست پيدا کردم و ميتونيم ازتجربيات هم استفاده کنيم. بعد من به يک رستوران رفتم وبعد از خوردن غذاي دريايي براي نهار، همديگر رو درترمينال گذرگاه ديديم و بعد از يک ساعت و نيم به فيفي،جزيرهاي در غرب تايلند، رسيديم.
در اولين نگاه ميشد به زيبايي اونجا پي برد. ما يک جا براي اقامت پيدا کرديم وبعد از اون رفتيم بالاي يک تپه تا غروب رو در ساحل تماشا کنيم. آدماي زيادي هر روز براي ديدن غروب به اونجا مييان. بايد بگم که غروب در تايلند چيز با ارزشي براي تماشاست، هر روز زيباست و با طلوع خورشيد اون روآغاز خواهي کرد.
همه مردم بعد از غروب اونجا رو ترک کردند ولي ما تا ساعت 9 مونديم و از سکوت و آرامش اونجا لذت برديم. برگشتيم و در اين فکر بوديم که فردا چي کارکنيم؟ ما زياد فکر کرديم ولي در آخر فهميديم که بايد منتظر فردا بمونيم و بعداً تصميمگيري کنيم. خيلي خسته بوديم و نتونستيم که صبح زود بيدار شيم و ساعت 10 بودکه به ساحل رفتيم.
با هم فکر کرديم که بهتره يک قايق کاياک اجاره کنيم و دور ساحل پارو بزنيم و اين آغازماجراجويي ما بود.
بعد از 10 دقيقه ما به جلو و به سمت قلب اقيانوس پارو ميزديم و بر امواج دريا شناور بوديم،به سمت چپ جزيره پيچيديم و بعد از حدود 40 دقيقه به يک ساحل شگفتانگيز رسيديم که اسم اون ساحل ميمون بود. يک ساحل عريض با ماسههاي سفيد و کلي مرجان در دريا نزديک ساحل بود و محل مناسبي براي غواصي بود.
قبل از ساحل يک شکاف در بين صخرهها پيدا کرديم و يک نگاه کوچک به هم کرديم که معنيش اين بود که بريم داخل. رفتيم اونجا واونجا يک سنگ بزرگ بيرون از آب وجود داشت که محل خوبي براي قايقمون بود.
اونجا نقطههاي خيلي خيلي تيزي وجودداشت و سنگ مثل مجموعهاي از چاقوها بود، اما در محل زيبايي مثل اونجا ما ديگه فکر دستهامون نبوديم که پر ازبريدگي شده بودند و واقعاً درد ميکردند، ما فقط اززيبايي طبيعت لذت ميبرديم. بالاخره قايقمون رو اونجا گذاشتيم و آلکس پريد تو آب و بعد از چند دقيقه يک سراز آب بيرون اومد که به من ميخنديد … “هي پسر بيا اينجا! اينجا يک بهشت در آب وجود داره” تنها بعد از يک دقيقه من با يک فرياد بلند احساسم رو بيان کردم. نميشه تصور کرد که چقدر زيبا بود.
اين اولين بار من بود که غواصي ميکردم و شنا ميکردم و ماهيهاي رنگارنگ ومرجانها رو تماشا ميکردم. من واقعاً هيجانزده شده بودم و شاد بودم و نميخواستم زمان بگذره و تنها ميخواستم دراون لحظه زندگي کنم.
بعد از تقريباً يک ساعت تصميم گرفتيم جامون رو عوض کنيم و بيشتر پارو بزنيم تا محل ديگري رو براي غواصي پيدا کنيم. اونجا رو ترک کرديم و به سمت شمال پارو زديم بعد از يک ساعت پارو زدن ناگهان من فهميدم که جليقه نجاتم رو گم کردم و اين براي من که خوب شنا بلد نيستم.
خيلي بد بود. (چطور کاياک سواري کردم؟) بعد از چند دقيقه صحبت تصميم گرفتيم که تو همون مسير برگرديم وجليقه رو پيدا کنيم ولي مثل پيدا کردن سوزن تو انبارکاه بود. حق انتخاب ديگهاي نداشتيم و به جليقه نجاتمون احتياج داشتيم پس جبور بوديم پيداش کنيم. تلاش زيادي کرديم و بعد از تقريباً 30 دقيقه يک نقطه آبي رنگ ديديم که دور از ما شناور بود و احتمالاً جليقه بود، پس به سمت نقطه آبي پارو زديم و بعد از چند دقيقه به اينکه چقدرخوششانس بوديم مي خنديديم.
آلکس گفت: “وقت رو از دست داده بوديم و نميتونستيم به سمت ديگه بريم، پس بهتر بود که به ساحل ميمون برگرديم و اونجا غواصي کنيم”. از طرف ديگه دستمون خيلي درد ميکرد و نمک آب و پارو زدن درداون رو بيشتر کرده بود.
به ساحل رفتيم که محل زيبايي روکنار صخرهها پيدا کنيم اما بعد از تلاش زياد نتونستيم به دليل امواج بزرگ کنار صخره بريم و کاياک رو اونجا ببنديم، آلکس چند بار تلاش کرد ولي امواج اون رو به صخرهها ميکوبيدند و نتونستيم به صخرهها نزديک بشيم پس بيخيالش شديم.
من به آلکس گفتم: “هي پسر اگه تو بخواي ميتوني نزديک کاياک شنا کني و غواصي کني و بعد از تو من اين کار رو ميکنم، پس نيازي نيست که کاياک رو به صخرهها ببنديم”. آلکس از اين نظر خوشحال شد و پريد توآب و من به آرومي پارو ميزدم و بعد از چند دقيقه نوبت من بود که برم تو آب.
وقتي آلکس داشت کاياک رو ترک ميکرد تعادلمون رو از دست داديم و وقتي چشمهامون رو بازکرديم خودمون و تمام وسايلمون رو بر روي آب شناور ديديم و کاياک هم برگشته بود.
من گفتم “لعنتي! آلکس من ماسک رو از دست دادم” و اون محل اونقدر عميق بود که ماسک همچنان داشت در آب فرو ميرفت. دستهامون خيلي ميسوخت وخيلي خسته بوديم، ساحل ميمون که خيلي نزديک بود جاي خوبي براي استراحت بود.
رفتيم اونجا و آلکس بر روي ماسهها دراز کشيد ولي من نتونستم از مرجانها و ماهيهاي رنگارنگ چشمپوشي کنم بنابراين به دريا رفتم تا غواصي کنم و آلکس هم خوابيد. بعد از حدود يک ساعت و نيم من از آب بيرون اومدم و به آلکس گفتم که بره داخل آب وتماشا کنه، اون رفت داخل آب و من ماسک رو به اون دادم و داشتم از کنار آب دور ميشدم که ناگهان آلکس گفت واي آيييي و من ديدم پاش رو با دستش گرفته و قيافش نشون ميداد که چقدر درد داره. من پرسيدم آلکس چي شد؟
فمميدم که پاش رو رو يک خار گذاشته … (اسمش رونميدونم، شبيه يک توپ پر از خار بود که اگه بهش دست ميزدي تيغش به بدنت فرو ميرفت و بسيار دردناک بود).
مکش کردم که از آب خارج بشه و 13 تيغ تو پاش بود که خيلي هم درد داشت. از من خواست که تنهاش بگذارم وداخل آب برم، من ميخوام تنها باشم، تو نميتوني کاري برام بکني پس برو و لذت ببر. بعد از چند دقيقه به دريا برگشتم و ميدوار بودم بتونه تيغها رو در بياره.
خيلي زود برگشتم، نميتونستم تحمل کنم و فکرم درگير اون بود.برگشتم و اون هم بهتر شده بود، پس ماسک رو بهش دادم وغواصي رو شروع کرد و دردش هم تموم شد. ساعت 6 عصر بود که برگشتيم و مستقيم رفتيم به محلمون تا دوش بگريم وبراي شام حاضر بشيم. بارون شديدي شروع شده بود و بهترين کار موندن تو اتاق و خوردن ميوه براي شام بود .
در ابتدا تصميم گرفته بودم که فقط يک روز بمونم ولي حيف بود که اونجا رو ترک کنم. ديديم که به خاطر درد دستامون فردا اصلاً نميتونيم پارو بزنيم. بنابراين يک تور گردشي تمام روزه با قايق براي 6 جزيره اطراف گرفتيم که شامل نهار، آب و وسايل غواصي هم ميشد، که خيلي خوب بود وسفرمون رو ساعت 11 شروع کرديم.
اون روز ما به ساحلهاي و محلهاي غواصي زيادي رفتيم. نميتونم فراموش کنم که چقدرجالب بود. واقعاً جملهاي براي بيان زيبايي اون وجود نداره. بعد از ظهر تقريباً تمام مسافرها خسته شده بودند و تنها من و آلکس بوديم که داخل آب پريديم و بقيه داخل قايق موندند و غروب رو تماشا کردند. آلکس سمت من اومد و ازم خواست که دنبالش برم و ما “نمو” واقعي رو ديديم (يک شخصيت کارتوني)، خيلي زيبا بود … بين گلها بازي ميکرد.
متأسفانه بعد از سونامي مرجانهاي خيلي خيلي زيادي شکسته شده بودند و بعضي جاها شبيه مناطق بمباران شده بود و فقط زمين خشک بود، اما هنوز محلهاي خيلي خيلي زيبايي براي ديدن وجود داشت. ما خسته برگشتيم و بعد از دوش براي شام بيرون رفتيم. شام خورديم و در خيابان قدم زديم. آلکس به من گفت من هنوز گشنمه و ميخوام غذاي بيشتري بخورم. من هم گفتم “منم همينطور” و دوباره به يک رستوران ديگه رفتيم و شام دوم رو خورديم.
حدود ساعت 11 برگشتيم و من نوشتم و کيفهام رو جمع کردم … تا ساعت 2:30 صبح کار ميکردم و بعد از اون با اين اميد که بتونم زودتر از ساعت 8 بيدار بشم و با قايق به “فاکت برگردم مثل مرده افتادم تو رختخواب … . ا
![[[{“type”:”media”,”view_mode”:”media_original”,”fid”:”1219″,”attributes”:{“class”:”media-image”,”height”:”188″,”style”:”float: left; margin-top: 4px; margin-bottom: 4px; margin-left: 8px; margin-right: 8px;”,”typeof”:”foaf:Image”,”width”:”300″}}]]](https://mohammadtajeran.com/wp-content/uploads/2007/06/Ko-Phi_phi_33.jpg){kind=link}